بیماریهای اضطرابی عمومی (Generalized Anxiety Disorder)

  بیشتر مردم در لحظاتی از زندگی شان اضطراب و کمی عصبیت

را در مواجهه با یک موقعیت واقعی تجربه می کنند.با این وجود اگرشخصی

نتواند ناراحتیهای ناخواسته را از خود دور کند، یا اگر احساسات

در حد پرهیز از کارهای روزانه دردآور باشند ، وی به یک بیماری اضطرابی مبتلا است.

علائم

  ناراحتی، تنش، وبیقراری شدید و مزمن که بنظرمی رسد

علتی ندارد، یااز آنچه موقعیت طلب می کند شدیدتر است.

علائم بالینی،مانند بیقراری،اختلال در شروع یا ادامه خواب،سردردها،

لرزش،پرش، تنش عضلانی،یا تعریق،اغلب همراه این نشانه های روانی هستند.

تشخیص قطعی

  وقتی یک نفر حداقل شش ماه را با نگرانی زیاد نسبت

به کارهای روزمره بگذراند به بیماری اضطرابی مبتلاست.

با این وجود، علائم ناتوان کننده یا مشکل ساز نیازمند درمان،

ممکن است برای مدت زمان کمتری باقی بمانند.

درمان

  اضطراب یکی از شایعترین و درمان پذیر ترین بیماریهای روانی است.

درمان های ﻣﺆثر شامل شناخت رفتار درمانی، تمرینهای آسوده سازی،

و پس خوراند زیستی برای کنترل تنش عضلانی هستند.دارودرمانی،

بیشتر داروهای ضد اضطراب مثل بنزودیازپین و مشتقات آن،

نیز ممکن است در بعضی موارد لازم باشد.

  بعضی داروهای تجویزی ضد اضطراب شایع شامل دیازپام،

آلپرازولام، و لورازپام می باشد.داروی ضد اضطراب غیر بنزودیازپینی

مانند بوسپیرون می تواند برای بعضی افراد مفید باشد.

بیماریهای هراس ( Panic dis. )

  افراد با بیماری هراس، حملات همراه با رنگ پریدگی،و تپش قلب

را تجربه می کنند که ناگهانی و بدون آگاهی ایجاد می شود.

از آنجا که آنها نمی توانند پیش بینی کنند کی یک حمله هراس

به آنها دست می دهد،بسیاری افراد در نگرانی دائمی از اینکه

حمله ممکن است  بر آنها مستولی شود به سر می برند.

علائم

  تپش قلب،دردهای سینه،احساس سبکی سر یا سرگیجه،تهوع،

تنگی نفس،لرزش ،حالت خفگی،ترس از مردن،تعریق،احساس غیر

واقعی بودن،بی حسی یا مورمور،گرمای شدید یا لرز،و یک احساس عدم کنترل یا دیوانه شدن.

تشخیص قطعی

  وجود ۴ حمله در عرض ۴ هفته یا یک حمله و بیشتر به دنبال

حداقل یک ماه ترس مداوم از داشتن حمله دیگر.حداقل چهار مورد

از نشانه های فوق حین حداقل یکی از حمله ها اتفاق بیافتد.

بیشتر حملات هراس فقط چند دقیقه طول می کشد ،

ولی به ندرت تا ده دقیقه ادامه می یابند ،و بندرت شناخته شده

که به مدت یک ساعت طول می کشند.حمله ها می توانند

درهر زمان حتی هنگام خواب اتفاق بیافتند.

درمان

  شناخت رفتار درمانی و دارو مانند داروهای ضد اضطراب با قدرت

بالا مثل آلپرازولام .چند گروه از ضد افسردگی ها(مثل پاروکستین،

یکی از مهار کننده های بازجذب سروتونین جدید) و سه حلقه ای ها

و مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (مهارکننده های MAO) قدیمی،

“درمان طلایی” برای حملات هراس در نظر گرفته می شوند .بعضی

وقتها ترکیبی ازشناخت درمانی و دارو موًثرترین راه برای کمک افراد

در جهت بهبود علائمشان است.درمان مناسب در عرض شش تا هشت

هفته، به ۷۰ تا ۹۰ درصد افراد با بیماری هراس کمک می کند.

فوبیا ( Phobia )

  اکثر ما به وضوح از چیزهای خطرناک خاصی می ترسیم.

با این حال، فوبیا ترسهای غیر واقعی هستند که روی هم

رفته سبب می شوند  برخی افراد از چیزهای خاص یا

موقعیت هایی که اضطراب زیاد ایجاد می کنند پرهیز کنند.

فوبیا به چندین شکل رخ می دهد.برای مثال، آگوروفوبی ،

ترس از قرار گرفتن در هر موقعیتی است که ممکن است

یک حمله هراس را ایجاد کند و فرار از آن ممکن است مشکل باشد.

فوبیای اجتماعی نوعی ترس از شرمساری زیاد در مقابل دیگران است .

شایعترین فوبیای اجتماعی ترس از صحبت در جمع است .

علائم

  بسیاری از علائم جسمی که با حمله هراس هستند

– مثل تعریق ، تپش قلب ، و لرزش – با فوبیا هم رخ می دهند.

تشخیص قطعی

  فرد اضطراب زیادی را در مواجهه با یک شیء یا موقعیت تجربه می کند;

در می یابد که ترس وی زیاد یا بی دلیل است ; و می فهمد

که کارهای معمول ،فعالیت های اجتماعی ،یا روابط او بطور

قابل ملاحظه در نتیجه این ترسها مختل می شوند.

درمان

  شناخت رفتار درمانی بهترین راه شناخته شده برای کمک

به این افراد است تا بیماری فوبیا فائق آیند .اهداف این درمان

حساسیت زدایی یک شخص به موقعیتهای ترسناک یا آموزش

یک فرد که چگونه افکار و احساسات اضطراب آور را شناخته ،

آسوده شده ،و با آنها کنار آید ، هستند. همچنین داروها ،مثل

مواد ضد اضطراب یا ضد افسردگی ، میتوانند در کاهش علائم کمک کنند.

گاهی اوقات درمان و دارو برای درمان فوبیا ترکیب می شوند.

اختلال استرس‌زای پس از حادثه ( PTSD )

  تحقیقات فعلی نشان می دهد که هر انسانی ،حتی بچه ها،

اگرتجربه کنند، شاهد باشند، یا درگیر یک واقعهً  تنش زا باشند،

می توانند  مبتلابه اختلال استرس‌زای پس از حادثه شوند- بویژه اگر حادثه،

تهدید کننده حیات باشد. اختلال استرس‌زای پس از حادثه می تواند

نتیجه تجربیات وحشت آور مثل تجاوز ،سرقت، بلایای طبیعی ،یا جنگ

یا حوادث شدید مثل سقوط هواپیما باشد. اثرات روانی که این حوادث

ایجاد می کنند می تواند با توانایی های یک فرد برای حفظ شغل

یا ایجاد روابط صمیمی با دیگران اختلال ایجاد کند.

علائم

  علائم اختلال استرس‌زای پس از حادثه می تواند از یادآوری

مداوم حادثه تا یک کرختی عاطفی کلی متغیر باشد. اضطراب دائم،

واکنشهای وحشت زدگی شدید،عدم تمرکز، کابوسهای شبانه

و بی خوابی شایع هستند. افراد با اختلال استرس‌زای پس از

حادثه به وضوح از موقعیتهایی که حادثه دردآور را به یاد آنها می آورد

پرهیز می کنند، زیرا تنش شدید یا حتی حمله های هراس را بر می انگیزد.

تشخیص قطعی

  اگرچه علائم اختلال استرس‌زای پس از حادثه ممکن است

یک پاسخ مناسب اولیه به یک حادثه ی دردناک باشد، وقتی

بیش از سه ماه ادامه یابد بیماری قلمداد می شوند.

درمان

  روان درمانی می تواند به افراد اختلال استرسزای پس از

حادثه کمک کند قدرت کنترل بر فعالیتهایشان را به دست آورند.

آنها همچنین ممکن است نیازمند شناخت رفتار درمانی برای

تغییر الگوهای رفتاری و افکار دردآور و ناخواسته و آموزش

مهارت های آسوده سازی  باشند .حمایت خانواده و دوستان

می تواند بهبودی و درمان را تسریع کند. داروها، مثل ضد

افسردگیها و مواد ضد اضطرابی می توانند اضطراب، علائم

افسردگی و مشکلات خواب را کاهش دهند.درمان

اختلال استرس‌زای پس از حادثه شامل روان درمانی و داروها با هم می باشد.